o homo ofisie, kobiecie idealnej i karmieniu tygrysa

Śniło mi się, że zaprowadzałam błąkające się tygrysy do klatek za pomocą kawałków karkówki oraz cytatów z A la recherche du temps perdu Prousta. Podejrzewam, że źródło snu leży po cześci w filmie o doktorze Doolittle, na który nieopatrznie trafiłam podczas przerzucania kanałów, i w głębokiej pogardzie do siebie obejrzałam do końca. Jeśli chodzi o W poszukiwaniu straconego czasu, to przecież oczywiste i nic nie trzeba tłumaczyć.

Właśnie zdałam sobie sprawę, że dawno nie było nic z dziedziny krajoznawczo-turystycznej, a przecież to był główny cel tego bloga. Blogu. Bl. Niestety, ostatnio zwiedzam głównie lokalne nieruchomości oraz zapoznaję się z metodami manipulacyjnymi agentów pośredniczących, co samo w sobie też jest fascynującym przeżyciem. Tymczasem, pomimo stagnacji, wciąż ten i tamten tu zagląda, i nawet to i owo czyta. Od jakiegoś czasu sprawdzam sobie tagi (czyli hasła które ludzie wrzucają w wyszukiwarkę i trafiają do mnie) i trwam w fascynacji. Oto, żeby nie być gołosłownym, kilka wybranych (oryginalna pisownia zachowana):

otwarta trumna michaela jacksona

chuja tam architekt

ryba w architekturze

duże cycki,wielkie balony

babĆe kture majĄ goŁe dupy

obrazy gurskie

transwestyta przy drodze

co jedzą ludzie w walii

grób pański w kształcie łodzi

dom w śrotku

co to jest krzysz celtycki

I mój faworyt jak do tej pory:

czy kazdy musi miec homo ofis w uk

Czuję głembokom satysfakcję, że według google pokrywam tak szerokie spektrum zainteresowań rodaków.

Trochę kultury: polecam, jeśli wam się trafi we telewizorze, stand-up (zdaje się, że ustaliliśmy przekład jako monolog satyryczny) pani o pochodzeniu Irańskim i dźwięczym imieniu Shappi Khorsandi; która to pani już puka do drzwi przedziału pierwszej klasy brytyjskiego pociągu do rozrywki; a wygląda tak:

Jest nie tylko zabawna, ładna i inteligentna (sprawiedliwość :>), ale także dzieli z nami emigrantami doświadczenia i antydoświadczenia zdobywane podczas mozolnego wtapiania się w brytyjskość, przetważając je w żarcik, którym wszakże życie oraz wielka sława jest. Baaardzo sympatyczny autobiograficzny artykuł w Timesie o tutaj. A tutaj jeden z jej monologów na scenie teartu Apollo w Londynku.

Ponieważ uważam, że należy wspierać niskodochodowe inicjatywy kulturalne wysokich lotów, zwłaszcza w tym kraju, i zwłaszcza z udziałem rodaków, oto kilka słów o takie jednej. Będzie z miesiąc jak Maciej Dakowicz, fotograf z Cardiff, otworzył wespół wzespół z drugim fotografem Third Floor Gallery w Cardiff; głównym założeniem jest promocja współczesnej fotografii, zwłaszcza jej odmiany ulicznej, której wyznawcami są obaj panowie. Jeszcze nie miałam czasu odwiedzić, ale mam na liście, zaraz po siedemdziesięciu trzech wizytach w agencjach nieruchomości oraz jednej w świątynii Azteków w Meksyku. Ale Ty idź, idź, nie zwlekaj.