Swansea to miasto w Walii. Dla tych, którzy nie wiedzą, w angielskim rozgranicza się małe miasto (town) od dużego miasta (city). Wyjątkiem od reguły jest St. Davids, które jest malutkie, ale ma status city bo posiada katedrę. Swansea to city bez żadnych ale.
W Swansea byłam raz na zaręczynowym hałajan party, po którym para się rozstała, raz w szpitalu Singleton oddać próbkę spermy (nic, co ludzkie, nie jest obce tłumaczowi), i raz na koncercie zespołu rockowego. Po koncercie zjadłam kebab w jednym z lokali gastronomicznych o proweniencji azjatyckiej. Pamiętam to dokładnie, bo rzygałam jak kot, co na jakiś czas niesłusznie zniechęciło mnie do tego portowego miasta.
PODOBNO, jak powiedzieli w radiu, nazwa Swansea nie pochodzi od łabędzia (swan), ale od wikinga Swana, który przybył dawno temu na te ziemie z misją krzewienia kultury skandynawskiej, nawiązywania przyjaznych stosunków z ludnością tubylczą oraz zakupu dóbr po cenach promocyjnych buy none get all free. Chyba mu dobrze szło, bo postanowił się osiedlić.
Lokalna gospodarka opiera się m.in. na heroinie sprzedawanej tak hurtowo, jak i detalicznie. Polecam niegdyś już zapodawane Swansea love story – zaznaczam: rzecz jest dołująca, ale znakomicie poszerza horyzonty np. w kwestii ‘co można zrobić z akcentem w języku angielskim’.
Swansea posiada drużynę rugby zwaną Ospreys oraz drużynę futbolową, Swansea City, która radzi sobie ostatnio świetnie w tabeli Premier League irytując bogate angielskie kluby. Wieść gminna niesie, że drużyna ze Swansea nie bardzo lubi się z drużyną z Cardiff, a wspólne mecze kończą się sympatycznymi towarzyskimi sparringami między zwolennikami obu klubów z gościnnym udziałem zaprzyjaźnionych oddziałów policji. To lubimy; to prawie jak w domu.
Poza tym Swansea może się jeszcze pochwalić uniwersytetem, fantastycznym wybrzeżem i dużą ilością sklepów. I muzeami, w tym wspomnianym w poprzednim wpisie 1940 Swansea. Podobno można tam też usłyszeć na ulicy język walijski.
I najważniejsze: mają tam Mumbles, dzielnicę/wioskę? na obrzeżach miasta, która ma dużo bezpretensjonalnego uroku kurortu nadmorskiego oraz stanowi bramę do pięknego półwyspu Gower. Można tam posiedzieć w ładnych okolicznościach przyrody, coś przetrącić, nasycić oko otwartą przestrzenią; idealne miejsce na spędzenie sympatycznej niedzieli z rodziną.
Zamierzam przyjrzeć się Swansea bliżej w przyszłości. Zakładam życzliwie, że mają też jadalne kebaby.
Poza tym okazuje się, że nagle prawie wszyscy robią duolingo (dzięki Charlie), i wszyscy mają więcej punktów ode mnie. To niemal motywujące.
Anna w Walii 
Duolingo fajna rzecz. Niestety zauważyłem u siebie spadek motywacji i to całkiem spory:)
A tak chciałem nauczyć się szprechać w języku naszych sąsiadów zza Odry. Tak na wszelki wypadek:)
Obejrzę sobie w weekend to o ćpunach, bo mnie ten akcent zachwyca.
duolingo fajna rzecz a ten wpis wyjatkowo powierzchowny. Swansea to duzo wiecej niz ‚Love Story’. Jest jeszcze chociazby ‚Twin Town’. Kebabow jest kilka i kilka uniwersytetow, trzy kluby jachtowe, trzy kina, jedna marina.
Ale nie bede marudzil, sam sie wezme i sprobuje uzupelnic braki :)
A jakby ktos kiedys mial ochote, to polecam sie na przewodnika
W pewnym sensie oczekiwałam tego komentarza. Po pierwsze, napisałam, że to wpis subiektywny i wybiórczy, i że pewnie się jeszcze przyjrzę w przyszłości. Po drugie, patrzę na Swansea z punktu widzenia doskakującego turysty, nie mieszkańca; mieszkaniec wie oczywiście o wiele więcej o mieście (ma inna perspektywę), a poza tym posiada emocjonalny stosunek. Po trzecie, nie napisałam przecież, że nie ma tam nic poza „Swansea love story’, prawda..?
Z oferty przewodnika kto wie, może kiedyś skorzystam :) A na wpis czekam.
Pingback: Gower 1 – Langland Bay, Caswell Bay, Pwll Du | Na nogach przez Walię